Η ομάδα αυτή, που τυπώνει και μοιράζει το ΛΥΣΣΑρι, συγκροτήθηκε από πρόσωπα που εμπιστευόταν ο ένας τον άλλον. Το καμπανάκι για τη δημιουργία της δεν ήταν μονάχα η εκλογική άνοδος των αυγών αλλά και η ανάγκη διαχείρισης του φόβου και η συλλογική απάντηση στο φασισμό. Μετά από τόσο καιρό δεν έχουμε ακόμα λήξει εάν είμαστε ομάδα ή συλλογικότητα, ούτε καν το όνομά μας δεν βρήκαμε. Ξέρουμε όμως γιατί είμαστε μαζί, παρά τις όποιες διαφωνίες μας. Αυτό που κάνουμε δεν είναι κάτι δύσκολο, είναι απλά απαραίτητο. Κουβεντιάζουμε, θέτουμε τους στόχους μας και προσπαθούμε να τους πετύχουμε. Από μικρά πράγματα μέχρι τα πιο μεγάλα (spray, παρακολουθήσεις, stencils, άμεσες αντιφασιστικές δράσεις…) Στα πλαίσια αυτά μπαίνει και η έκδοση του φανζίν ΛΥΣΣΑρι.

Το έντυπο μοιράζεται σκέψεις και εμπειρίες της καθημερινότητας, μιλάει για καταστάσεις στις οποίες ίσως κάποια στιγμή συναντηθήκαμε ή θα συναντηθούμε στο εξής. Γράφεται συλλογικά και αδιαμεσολάβητα από ανθρώπους σαν εσένα που βιώνουν στο πετσί τους την εκμετάλλευση, αλλά επιλέγουν να μην εγκλωβίζονται στο φόβο και να απαντήσουν επιθετικά. Δεν είναι λυσάρι αλλά φέρει μέσα του όλη τη λύσσα, γι΄ αυτό και ονομάζεται ΛΥΣΣΑρι. Δεν είναι ευαγγέλιο και αντιπαθεί τις έτοιμες / εύκολες λύσεις. Πιανόμαστε με θέματα απλά που μας απασχολούν και τα θεωρούμε κομβικά και για να μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, τα αναλύουμε και αναλόγως πράττουμε. Προσπαθούμε να περιγράψουμε το σήμερα που δε διαφέρει όμως και από το χθες, παρά μόνο στο περιτύλιγμα. Αυτό που αλλάζει όμως είναι οι σχέσεις που σιγά σιγά τείνουν να χάσουν το ανθρώπινο στοιχείο και κυριαρχούνται από ζωώδη ένστικτα. Για να εδραιωθεί ο κοινωνικός κανιβαλισμός τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται είναι πολλά, από τους δημοσιοκάφρους μέχρι τα φασιστοειδή. Μιας και  θέλουν να φέρουν τον κόσμο ανάποδα δε σταματουν να μετατρέπουν την αλήθεια σε ψέμα. Τα σκυλιά του κράτους παρουσιάζονται ως αντισυστημικοί και οι μπάτσοι σαν άγια παιδιά λες και έπαψαν να είναι γουρούνια δολοφόνοι. Το κράτος προσπαθεί να πάρει το δρόμο με τις πλάτες των φασιστών και αντιστρόφως, φασίστας δεν κατεβαίνει στο δρόμο εάν δεν έχει τη στήριξη-κάλυψη των μπάτσων, με τη σχετική αναλογία στην πόλη μας, όπως έχει φανεί μέχρι σήμερα, 5 μπάτσοι (ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΟΠΚΕ, ασφαλίτες και κοινοί καπελάκηδες) για κάθε ασπόνδυλο. Στόχος μας είναι να μη χάσουμε το δρόμο και να δημιουργήσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης με αυτούς που τον μοιραζόμαστε. Δεν θα αφήσουμε το χρήμα, το φόβο του ξένου, την ευκολία της ανάθεσης και τη τζάμπα μαγκιά του σεξισμού να μπουν ανάμεσα μας. Θεωρούμε απαραίτητη τη δημιουργία ομάδων παρόμοιων στη διαδικασία και στις αξίες με εμάς, επιθυμώντας ταυτόχρονα τη διαφορετικότητα καθεμιάς. Από εκεί θα προκύψουν, βάση συμφωνιών, θεωρίες και πράξεις. Όχι κομματικών συμφωνιών! Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και τίποτα δεν είναι αυτονόητο!! Οι φασίστες στο Βόλο δεν υπάρχουν στο δρόμο. Κρύβονται πίσω από το προφίλ στο facebook (αλλά και πίσω από τις ασπίδες και τις κλούβες των ΜΑΤ που φυλάνε το κλουβί τους) γιατί δεν το  επέτρεψε η αντιφασιστική δράση.  Παρόλ ’ αυτά ο αντιφασισμός στο Βόλο έχει ακόμα   ανάγκη να μετατραπεί σε ΛΥΣΣΑ!!!